zaterdag 14 februari 2009

De Chinees

'De Chinees' is niet het eerste boek dat ik van Mankell heb gelezen. Ik heb ze ook (nog) niet allemaal gelezen, maar voor mij is dit boek anders dan de vorige "Mankells"; niet beperkt tot politiebureaus in en rond Zweden, maar een verhaal dat loopt van Zweden tot China, Amerika en Afrika.
En niet lukraak gekozen plaatsen, maar er wordt ook een stuk geschiedenis verteld; bijvoorbeeld wat de rol van de Chinezen is geweest in de geschiedenis van Amerika.

Ik vond het boek niet altijd even spannend, sommige korte stukjes ineens weer wel. Maar het is een boek dat mij bleef intrigeren en dat ik moeilijk vond om weg te leggen. Het is wel weer op z'n Mankells geschreven: een hoofdpersoon met de nodige relatieperikelen en een beetje somber beeld van Zweden en de mensen die er wonen.

(NBD|Biblion recensie, G.P. Schuring)
In een Zweeds gehucht wordt een gruwelijke misdaad gepleegd: bijna alle eenentwintig inwoners worden vermoord. Birgitta Roslin, rechter in Helsingborg schrikt als ze hierover leest, want ergens voelt ze verwantschap met de slachtoffers omdat haar moeder er als pleegkind heeft gewoond. Na lezing van een dagboek vermoedt ze een verband met een moordzaak in Nevada een eeuw eerder. De politie gelooft haar niet, want zij hebben een arrestant die de moorden heeft bekend en daarna zelfmoord pleegt. Dus doet ze zelfstandig onderzoek. Dit brengt haar tot in China waar ze zich een speelbal voelt van door haar niet begrepen machthebbers en waar ze wordt geconfronteerd met de nietsontziende ambities van de nieuwe supermacht. Een voor een thriller zeer ambitieus boek waarin verbijsterende verbanden blijken te liggen tussen heden en verleden en tussen gebeurtenissen op vier continenten. Mankell slaagt er als geen ander in deze verbanden geloofwaardig te maken en uiteindelijk met een plausibele oplossing te komen. Zijn personages met al hun tekortkomingen zijn een van zijn sterke kanten.


Henning Mankell
533 bladzijden

2 opmerkingen:

  1. De Wallander-boeken van Mankell heb ik met plezier gelezen. Maar weet je, dit boek heeft me nooit genoeg getrokken om te gaan lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb 'm ook heel lang laten staan in de bieb. Maandenlang. Totdat Job 'm een keer mee naar huis nam. Toen dacht ik: oké, gewoon maar proberen dan.

    BeantwoordenVerwijderen